امام باقر(علیه السلام) و کلید رستگارى

 ابوبصیر می‌گوید: در خدمت امام باقر علیه السلام بودیم، حمران بن اعین نیز حضور داشت. فردى وارد شد و عرض کرد: عکرمه در شرف مرگ است – عکرمه راى خوارج را داشت اما به امام باقر علیه السلام علاقه‌مند بود – از جا برخاست، به حاضران فرمود: شما منتظر باشید تا من برگردم و خود رفت. بعد از اندکى بازگشت و فرمود: اگر عکرمه را قبل از مرگش در می‌یافتم کلماتى یادش می‌دادم که برایش سودمند باشد ولى چنین نشد، هنگامى رسیدم که مرگ گریبانش را گرفته بود. من عرض کردم: فدایت گردم! آن کلام چیست؟ فرمود: به خدا سوگند! آنچه می‌خواستم به عکرمه یاد دهم همان است که شما به آن اعتقاد دارید (یعنى ولایت).

سپس امام فرمود: به اطرافیانتان، در هنگام مرگ، «لااله الاالله» و ولایت را تلقین کنید. (۱)

حضرت رسول اکرم صلى الله علیه و آله فرمود:

«مَن رَزَقَهُ اللهُ حُبّ الائمّهِ مِن اَهلِ بَیتى فَقَد اَصابَ خَیرَالدُّنیا و الآخرهِ (۲) ؛ کسى را که خداوند محبت امامان از اهل‌بیتم را به او مرحمت فرموده، به خیر دنیا و آخرت رسیده است.

 پی‌نوشت‌ها:

۱– بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۳۳۳ .

۲- مشکوه الانوار، طبرسی، ص ۸۱ .

منبع: کتاب جلوه‌هاى تقوا، ج ۳، محمدحسن حائرى یزدى