[ad_1]
پایگاه فرهنگی مذهبی سلم :
از امام صادق علیه السّلام روایت شده:به عمار ساباطى فرمود:چون به قبر امام حسین علیه السّلام برسى بگو:
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا سَیِّدَ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهِ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَنْ رِضَاهُ مِنْ رِضَى الرَّحْمَنِ وَ سَخَطُهُ مِنْ سَخَطِ الرَّحْمَنِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَمِینَ اللَّهِ وَ حُجَّهَ اللَّهِ وَ بَابَ اللَّهِ وَ الدَّلِیلَ عَلَى اللَّهِ وَ الدَّاعِیَ إِلَى اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ حَلَّلْتَ حَلالَ اللَّهِ وَ حَرَّمْتَ حَرَامَ اللَّهِ وَ أَقَمْتَ الصَّلاهَ وَ آتَیْتَ الزَّکَاهَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ دَعَوْتَ إِلَى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ وَ مَنْ قُتِلَ مَعَکَ شُهَدَاءُ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّکُمْ تُرْزَقُونَ وَ أَشْهَدُ أَنَّ قَاتِلَکَ فِی النَّارِ أَدِینُ اللَّهَ بِالْبَرَاءَهِ مِمَّنْ قَتَلَکَ وَ مِمَّنْ قَاتَلَکَ وَ شَایَعَ عَلَیْکَ وَ مِمَّنْ جَمَعَ عَلَیْکَ وَ مِمَّنْ سَمِعَ صَوْتَکَ وَ لَمْ یُعِنْکَ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَکُمْ فَأَفُوزَ فَوْزا عَظِیما
سلام بر تو اى فرزند رسول خدا،سلام بر تو اى فرزند امیر مؤمنان،سلام بر تو ای ابا عبد اللّه،سلام بر تو اى سرور جوانان اهل بهشت،و رحمت و برکات خدا بر تو باد اى آنکه خشنودیاش از خشنودى خداى رحمن،و خشمش از خشم خداى رحمن است،سلام بر تو ای امین خدا،و حجّت خدا و باب خدا،و راهنماى به راه خدا،و دعوت کننده خدا،شهادت میدهم که تو حلال خدا را حلال کردى،و حرام خدا را حرام نمودى،و نماز را برپا داشتى،و زکات دادى،و امر به معروف،و نهى از منکر نمودى،و به سوى راه پروردگارت با حکمت و موعظه نیکو فرا خواندى،و شهادت میدهم که تو و کسانى که کشته شدند،با همه شهیدند،نزد پروردگارتان زندهاید و روزى داده میشوید،و شهادت میدهم که قاتل تو در آتش دوزخ است،خدا را پیروى میکنم،با بیزارى از کسیکه با تو جنگید،و بر علیه تو از دشمن پیروى کرد،و از کسى که بر علیه تو گرد آمد،و از کسیکه صدایت را شنید،و یاریات ننمود،اى کاش با شما بودم،و به رستگارى بزرگ می رسیدم.
مؤلّف گوید:این سه زیارت[چهارم و پنجم و ششم]از کتاب«مزار»ابن قولویه منقول است.