عبدالله بن حسن بن علی (ع)

نوجوان ۱۱ ساله ، فرزند امام حسن مجتبی (ع) که روز عاشورا ، وقتی دید سیدالشهداء بر زمین افتاده است ، برای دفاع از عمو به سوی میدان شتافت و در دفاع از عموی مظلومش جنگید و عده ای را کشت و با تیغ بحربن کعب به شهادت رسید . برخی هم نقل کرده اند حرمله ، با شمشیر ، دست او را که در آغوش عمویش حسین قرار گرفته بود قطع نموده همانجا شهیدش کرد . (۱) رجز او هنگام پیکار ، چنین بود :

اِن تُنکرُونی فَأنَا ابنُ حَیدَرَه

ضَرغامُ آجامٍ وَ لَیثٍ قَسْوَرَه

عَلَی الا عادی مِثلَ ریحٍ صَرصَره (۲)

۱ – بحارالانوار ، ج ۴۵ ، ص ۵۴ .