قلب پاک و تواضع حضرت آیت الله العظمی بروجردی
آیت الله سید صادق شیرازی :يكى از دوستان مىگفت: زمانى كه آية اللَّه العظمى بروجردى قدس سره به قم آمدند و مرجعيت را عهدهدار شدند، شخص با نفوذى نسبت به ايشان اهانت زشتى كرد و نسبت ناروايى داد.
آقاى بروجردى قدس سره هيچ واكنشى نشان نداد، ولى طرف مقابل با اين كار خود موقعيت اجتماعى بالايش را از دست داد و كارش به جايى رسيد كه در مدت كوتاهى خانهنشين شد و حتى دوستانش از او كناره گرفتند و اين كار برايش بسيار گران تمام شد.
آن شخص به ناچار خدمت آية اللَّه گلپايگانى قدس سره رسيد و از ايشان خواست وساطت كند تا بتواند خدمت آقاى بروجردى قدس سره برسد و معذرت بخواهد.
آقاى گلپايگانى قدس سره يكى از نزديكان آقاى بروجردى به نام سيد مصطفى خوانسارى را – كه تا چند سال پيش زنده بود- ديد و به ايشان گفت: از قول من به آقا بگوييد: فلان شخص كه مرتكب آن خطا شده بود، پشيمان است. اجازه دهيد خدمتتان برسد و دستتان را ببوسد و توبه كند.
آقاى بروجردى قدس سره در آن هنگام موقعيت فوق العادهاى در كل جهان داشت و مرجع عام شيعه بود. ايشان كمترين احتياجى به آن شخص نداشت و انصافاً، بود و نبود آن آقا براىشان فرقى نمىكرد.
آقاى خوانسارى گفت: خدمت آقا عرض كردم: آقاى گلپايگانى خدمتتان سلام رساندند و گفتند: خوب است اگر اجازه دهيد فلانى خدمتتان برسد و دستتان را ببوسد و معذرت خواهى كند.
تا اين مطلب را به آقاى بروجردى گفتم فرمودند: ما به ديدنش مىرويم!
آقاى خوانسارى مىگفت: من كه توقع چنين سخنى را از آقا نداشتم غافل گير شدم. انتظار داشتم آقا بگويد: لازم نيست بيايد و خودم را آماده كرده بودم اصرار و تأكيد كنم و خواستهام را تكرار كنم، ولى در كمال ناباورى من، ايشان از بنده خواستند وقتى بگيرم و به اتفاق به ديدن ايشان برويم.
«قلب طاهر هر چند پنهان و ناديدنى است، اما نمودهايى دارد كه از طهارت قلب صاحب آن حكايت مىكند، چرا كه برخى اعمال تنها از نهاد پاك و جان تابناك برمى خيزد. به راستى تا قلب انسان پاك نباشد چنين رفتارهايى از او سر نمىزند».