پایگاه فرهنگی مذهبی سلم فضائل، مناقب و سیره امیرالمومنین علی علیه السلام
موعظه اى در دورى از گناه؟
موعظه اى كه بتواند مرا در كارهايم موفق كند به خصوص در دورى از گناه؟
انسان براى آنكه بتواند موفق شود و آن گونه زندگى كند كه اهل بيت(عليهم السلام) به آن سفارش كرده اند فرامين آنها(عليهم السلام) را سر لوحه كار خود قرار دهند و با استفاده از نصايح آن بزرگواران كارى كند كه خشنودى پروردگار متعال و اهل بيت(عليهم السلام) را به دنبال داشته باشد.
جناده مى گويد: پس از مسموميت امام حسن(عليه السلام) نزد او رفتم و ديدم در مقابلش طشتى است كه در آن خون استفراغ مى كند.
عرض كردم: «مولاى من! چرا خود را درمان نمى كنيد؟» گفت: «مرگ را با چه معالجه كنم؟»
من گفتم: «انا للَّه و انا اليه راجعون.» (ما همه از آن خداييم و به سوى او رهسپاريم).
امام(عليه السلام) نگاهى به من نمود و فرمود: «قسم به خدا رسول خدا(صلى الله عليه وآله) با ما عهد نمود كه امامت بر عهده 12 نفر از فرزندان على(عليه السلام) و فاطمه(عليها السلام)است و همه ما دوازده امام يا با شمشير كشته مى شويم يا با زهر، مسموم».
آن گاه گريست.
به امام(عليه السلام) گفتم: «اى پسر رسول خدا، مرا موعظه كنيد».
فرمود(عليه السلام): «مهياى سفر آخرت شو و توشه آن سفر را پيش از رسيدن اجل به دست آور; بدان كه تو در طلب دنيايى در حالى كه مرگ هم در طلب توست. اندوه روزى را كه نيامده بر روى اندوه امروزت بار مكن و بدان كه هرچه از مال دنيا، بيش از قوت خودت، به دست آورى، خزينه دارى ديگران (وارثانت) را كرده اى. بدان كه در حلال دنيا حساب است و در حرام آن عقاب، پس دنيا را نزد خود، مردارى فرض كن و از آن نستان، مگر به قدر ضرورت، كه اگر حلال باشد، زهد ورزيده اى و اگر حرام باشد، گناهى نكرده اى. زيرا آن مقدار كه گرفته اى بر تو حلال است; همان طور كه گوشت مرده، در حال ضرورت، حلال است و اگر عتابى باشد، عتابش كمتر است. براى دنياى خود چنان كار كن كه گويا هميشه خواهى بود و براى آخرت خود همچنان كار كن كه گويا فردا خواهى مرد. اگر مى خواهى بدون قوم و قبيله عزيز باشى و بدون سلطنت، اقتدار داشته باشى، از ذلت معصيت خدا به سوى عزت اطاعت او حركت كن. و هرگاه به همنشينى با كسى نيازمند شدى، با چنين فردى همنشينى كن. كسى كه همنشينى با او مايه سربلندى تو باشد و اگر به او خدمت كردى، هوايت را داشته باشد، چنان كه كمكى خواستى به ياريت بشتابد و اگر سخنى گفتى تصديقت كند، اگر در كارى همت به خرج دادى، با تو همسو و هماهنگ باشد و اگر خطايى كردى، آن را جبران كند، اگر كار نيكى از تو ديد، فراموش نكند، اگر از او خواسته اى داشته، برآورده سازد و اگر چيزى نخواستى، خود به تو ببخشد، اگر به تو مشكلى طاقت فرسا رسيد، ناراحت شود، دوست تو بايد كسى باشد كه از او به تو زيانى نرسد، برايت دشوارى نسازد، حقّت را زير پا نگذارد و اگر اختلاف مالى پيدا كرديد، ايثار كند و تو را مقدم دارد».
لذا براى موفقيت ابتدا بايد هميشه ياد مرگ باشيد كه اين خود موجب دورى شما از گناه مى شود و كسى را براى همنشينى و كسب و كار انتخاب نمائى كه بتواند راهنماى خوبى براى شما باشد و اگر كسى بخواهد در كارهاى خود موفقيت كسب كند بايد فرامين و نصايح ائمه(عليهم السلام) را سرلوحه زندگى خود قرار دهند و آنگونه حركت كند كه آنان دوست دارند و اين امر خود موجب موفقيت انسان در كارهايش مى شود.
انسان براى آنكه بتواند موفق شود و آن گونه زندگى كند كه اهل بيت(عليهم السلام) به آن سفارش كرده اند فرامين آنها(عليهم السلام) را سر لوحه كار خود قرار دهند و با استفاده از نصايح آن بزرگواران كارى كند كه خشنودى پروردگار متعال و اهل بيت(عليهم السلام) را به دنبال داشته باشد.
جناده مى گويد: پس از مسموميت امام حسن(عليه السلام) نزد او رفتم و ديدم در مقابلش طشتى است كه در آن خون استفراغ مى كند.
عرض كردم: «مولاى من! چرا خود را درمان نمى كنيد؟» گفت: «مرگ را با چه معالجه كنم؟»
من گفتم: «انا للَّه و انا اليه راجعون.» (ما همه از آن خداييم و به سوى او رهسپاريم).
امام(عليه السلام) نگاهى به من نمود و فرمود: «قسم به خدا رسول خدا(صلى الله عليه وآله) با ما عهد نمود كه امامت بر عهده 12 نفر از فرزندان على(عليه السلام) و فاطمه(عليها السلام)است و همه ما دوازده امام يا با شمشير كشته مى شويم يا با زهر، مسموم».
آن گاه گريست.
به امام(عليه السلام) گفتم: «اى پسر رسول خدا، مرا موعظه كنيد».
فرمود(عليه السلام): «مهياى سفر آخرت شو و توشه آن سفر را پيش از رسيدن اجل به دست آور; بدان كه تو در طلب دنيايى در حالى كه مرگ هم در طلب توست. اندوه روزى را كه نيامده بر روى اندوه امروزت بار مكن و بدان كه هرچه از مال دنيا، بيش از قوت خودت، به دست آورى، خزينه دارى ديگران (وارثانت) را كرده اى. بدان كه در حلال دنيا حساب است و در حرام آن عقاب، پس دنيا را نزد خود، مردارى فرض كن و از آن نستان، مگر به قدر ضرورت، كه اگر حلال باشد، زهد ورزيده اى و اگر حرام باشد، گناهى نكرده اى. زيرا آن مقدار كه گرفته اى بر تو حلال است; همان طور كه گوشت مرده، در حال ضرورت، حلال است و اگر عتابى باشد، عتابش كمتر است. براى دنياى خود چنان كار كن كه گويا هميشه خواهى بود و براى آخرت خود همچنان كار كن كه گويا فردا خواهى مرد. اگر مى خواهى بدون قوم و قبيله عزيز باشى و بدون سلطنت، اقتدار داشته باشى، از ذلت معصيت خدا به سوى عزت اطاعت او حركت كن. و هرگاه به همنشينى با كسى نيازمند شدى، با چنين فردى همنشينى كن. كسى كه همنشينى با او مايه سربلندى تو باشد و اگر به او خدمت كردى، هوايت را داشته باشد، چنان كه كمكى خواستى به ياريت بشتابد و اگر سخنى گفتى تصديقت كند، اگر در كارى همت به خرج دادى، با تو همسو و هماهنگ باشد و اگر خطايى كردى، آن را جبران كند، اگر كار نيكى از تو ديد، فراموش نكند، اگر از او خواسته اى داشته، برآورده سازد و اگر چيزى نخواستى، خود به تو ببخشد، اگر به تو مشكلى طاقت فرسا رسيد، ناراحت شود، دوست تو بايد كسى باشد كه از او به تو زيانى نرسد، برايت دشوارى نسازد، حقّت را زير پا نگذارد و اگر اختلاف مالى پيدا كرديد، ايثار كند و تو را مقدم دارد».
لذا براى موفقيت ابتدا بايد هميشه ياد مرگ باشيد كه اين خود موجب دورى شما از گناه مى شود و كسى را براى همنشينى و كسب و كار انتخاب نمائى كه بتواند راهنماى خوبى براى شما باشد و اگر كسى بخواهد در كارهاى خود موفقيت كسب كند بايد فرامين و نصايح ائمه(عليهم السلام) را سرلوحه زندگى خود قرار دهند و آنگونه حركت كند كه آنان دوست دارند و اين امر خود موجب موفقيت انسان در كارهايش مى شود.
منبع : سایت وارثون
